Pappa wanneer kom je weer bij ons thuis wonen?

Zondag 11 april 2004.

11:00 uur
Naar papa. Karin en Marlies, met man en kids zijn er.

13:00 uur
Mijn dochter, ruim drie jaar oud, ze huilt en huilt. Ze blijft huilen als ik haar op bed leg. Tien minuten later kom ik bij haar kijken. Ze wil dat ik weer "bij ons thuis" kom wonen. Een diep verdriet welt in me op, ik huil en zeg dat het niet gaat en hoe ik het ook heel erg vind. Ik wil het niet. Ze ziet naar me, wordt stil en lijkt aan te voelen dat het leven soms zijn eigen beslissingen neemt.
We beginnen allebei te lachen, een enorme opluchting maakt zich van ons meester, het voelt aan als overgave. De rest van de middag is ze vrolijk, en als ik even later met haar broer naar oma ga (gisteren rode tulpen gekocht) ben ook ik stil van binnen. Ik verwacht dat zij niet langer over deze kwestie zal beginnen; ergens heeft ze de acceptatie een plek weten te geven.