Over relaties

mijn gedachten zijn als volgt:
- het lijkt erop dat ik heel veel energie verbruik
- het denken in mij vraagt heel veel energie
- die energie moet ergens vandaan komen
- ergens vandaan komen wil zeggen: samen voelen wat er is
- in de wereld daarbuiten komt die energie naar me toe als ik mensen ontmoet, als ik lezingen geef, als ik reacties krijg op mijn verhalen en weblogs
- in de wereld hierbinnen komt die energie naar me toe als ik jouw aanwezigheid kan voelen, als je mij een knipoog geeft wanneer ik weer eens in mijn praatstoel zit, als onze lichamen blij aanvoelen wanneer ze bij elkaar zijn, als je uitspreekt dat je afstand van mij aan het nemen bent en dat je dat niet wil en dan weer terugkeert bij je gevoel en spontaan begint te lachen

verdere gedachten:
- in al mijn relaties tot nu toe lijkt zich een zelfde patroon te onthullen, een cyclus van vier seizoenen, waarna er weer een nieuwe cyclus volgt.

winter: ik heb het helemaal gehad met relaties en accepteer nu eindelijk dat ik alleen ben en niet geschikt voor een relatie
lente: iemand voelt zich aangetrokken door mijn zogenaamde zelfstandigheid / eerlijkheid / authenticiteit. mijn winter smelt want diep daarbinnen heb ik helemaal niks geaccepteerd, als een roker die gestopt is en de geur van sigaretten doet het verlangen weer opleven
zomer: er is niets meer over van de winter, er is een relatie, ik voel me blij, opgenomen, gevoed, ik kan de wereld aan. over en weer zorgen we goed voor elkaar, versterken we elkaar, zijn we samen blij
herfst: ergens is er iets omgeslagen in mij: waar ik vroeger de energie haalde uit mij zelf, is mijn aandacht nu volledig gericht op de relatie. mijn vroegere autonomie is opgelost in de relatie, er lijkt geen andere bron van energie meer te kunnen bestaan. ik heb behoefte aan een voortdurende boodschap van de ander: "je bent belangrijk voor mij".
de ander heeft misschien niet zoveel energie als dat ik verbruik (zie denken 1e alinea), zij voelt de balans omslaan van elkaar versterken naar "ik loop leeg". ze merkt dat mijn doen wordt ook minder, verdwijnt helemaal, alles waar ze vroeger op viel lijkt te verdwijnen en wat overblijft kost alleen maar energie. ergens is er een punt waarop zij het niet langer volhoudt en de relatie wordt verbroken.

en dan is het weer winter.
R